Interview met Johan Bakker, docent aan de Security Academy

Dag Johan, we willen je wat vragen stellen om je wat beter te leren kennen.

Hoe ben je in het security vak terecht gekomen?

In 2000 was ik programmamanager voor de implementatie van een complex IT systeem en aantal processen binnen het security domein. Destijds nieuw terrein voor mij. Security was toen nog geen “informatiebeveiliging” zoals we dat nu kennen, maar het resulterende systeem moest in staat zijn om op een veilige manier staatsgeheimen te kunnen verwerken en moest dus voldoen aan hoge veiligheidseisen. In die periode ben ik uit interesse, als side-step, een masterclass informatiebeveiliging gaan volgen en het onderwerp heeft me vanaf toen nooit meer losgelaten. Hoewel ons mooie vakgebied sindsdien een enorme sprong in volwassenheid heeft gemaakt, zijn de onderliggende uitdagingen altijd hetzelfde gebleven; binnen de kaders van de organisatie, met beperkte middelen de risico’s op inbreuken voldoende verminderen, op een manier die voldoet aan de interne en externe eisen.

Wat trekt je aan in het security vak?

Als professional verveel ik me snel. Als de omgeving stabiel is en de uitdagingen en het werk vaak hetzelfde zijn, dan gaat voor mij de lol er vanaf. Security is daarentegen een en al dynamiek. Het is een uitdaging waarin er geen stabiele, finite doelsituatie bestaat; winnen bestaat uit het vinden van de juiste balans tussen de bedrijfsbelangen, de risico’s en de kosten en die balans bij kunnen sturen wanneer de uitgangspunten veranderen. Iedere dag maak je nieuwe afwegingen over de besteding van middelen, met als doel om deze zo goed mogelijk te laten renderen in termen van bedrijfsbelang en risicovermindering. En dat temidden van een storm van veranderingen die ook steeds sneller lijkt te gaan; bedrijfsbelangen, maatschappelijke belangen, prioriteiten, dreigingen, actoren, criminele verdienmodellen, kwetsbaarheden, technologie, wetgeving, etc., alles is continue in beweging. Kortom, een vak waarin je je nooit hoeft te vervelen.

Wat vind je het leukst om te doen in je werk?

Met mensen werken. Goed naar ze luisteren, hun belangen leren begrijpen, beelden delen, onderling vertrouwen opbouwen en dan samen op een integere en transparante manier naar win-win situaties zoeken. Ook als dat niet gemakkelijk is. De belangen lopen initieel soms ver uiteen, de druk is soms hoog, de middelen zijn vaak beperkt. Dat vergt dan keuzes en compromissen. En als je binnen een dergelijke uitdagende omgeving dan toch, met behoud van relatie, de mensen weet mee te nemen, dan geeft dat veel voldoening.

Doe je ook andere dingen dan werken?

Ik woon in Zoetermeer en mijn vrouw en ik hebben een samengesteld gezin met 5 kinderen. Nu is het wat rustiger, maar toen alle kinderen nog thuis woonden, was het nooit saai zullen we maar zeggen. Vanaf 2014 kreeg ik wat meer tijd en heb ik als hobby astrofotografie opgepakt. Een krankzinnige hobby die ik niemand aan zal raden vanwege de complexiteit, de kosten en het vereiste doorzettingsvermogen om tot een beetje resultaat te komen. Maar daarmee ook een hobby die je niet meer loslaat zodra je een beetje op dreef bent gekomen. Een heroïsche en voortdurende strijd met de technologie en je eigen kennis en kunde, eenzaam gevoerd onder een donkere nachthemel, veelal met een set inbussleutels in de ene hand, een schroevendraaier in de andere en een zaklamp in je mond. Het lijkt wel wat op mijn werk, want in deze hobby bestaat er ook geen finite doelsituatie; het kan altijd beter, je blijft altijd onderweg. Maar ook hier geldt weer, als je alle uitdagingen te boven komt en een mooie plaat produceert, dan geeft dat geweldig veel voldoening!